Thema Hoogbegaafdheid en eenzaamheid

HB-café Zwolle, 22 januari 2016

Voor ruim 20 aanwezigen hielden Ditta Schreuder, psychosynthesetherapeut en Marga Spaanjaars, coach en trainer (HB-trainingen®) een interessante inleiding over dit onderwerp. Daarnaast kregen we de gelegenheid om onze eigen eenzaamheid wat nader onder de loep te nemen en er met elkaar over van gedachten te wisselen.

Marga en Ditta hebben vorig jaar een peiling gedaan op internet. Daaruit bleek dat veel hoogbegaafden zich regelmatig eenzaam voelen. Bij een eerste korte peiling in de zaal werd duidelijk dat dat ook geldt voor de deelnemers aan deze avond.
Daarbij gaat het niet om behoefte aan meer gezelschap zonder meer, maar vooral om het verlangen naar contact met een of meer ‘zielsverwanten’.

Ditta gaf allerlei achtergrondinformatie. Van de definitie van eenzaamheid, de frequentie waarin het voorkomt en oorzaken van eenzaamheid in het algemeen tot het verschil tussen sociale en emotionele eenzaamheid. Omdat slechts 2% van de bevolking hoogbegaafd is, is voor hb-ers de kans om gelijkgestemden te ontmoeten kleiner.
De stelling dat ‘eenzaamheid geen ideale, maar wel een veilige plek’ is, verwijst naar het feit dat mensen zich soms terugtrekken uit sociale situaties omdat het altijd nog minder erg is om eenzaam te zijn dan om steeds geconfronteerd te worden met mensen bij wie men zich niet op zijn gemak voelt.
Ditta noemde een aantal aansprekende voorbeelden uit de media die over eenzaamheid gaan. Het onderwerp is misschien niet makkelijk om over te praten, maar het spreekt wel tot de verbeelding.
Eenzaamheid heeft bovendien niet alleen gevolgen voor het psychologische, maar ook voor het lichamelijke welzijn.
Ook is er verschil tussen ‘loneliness’ en ‘solitude’ en zo zijn er zelfs positieve kanten aan alleen-zijn. Het kan bijvoorbeeld een ingang zijn naar creativiteit.
Tenslotte besteedde Ditta nog aandacht aan wat men kan doen om met eenzaamheid om te gaan.

Na de pauze was er ruim de tijd voor uitwisselen van ervaringen en meningen aan de hand van vragen die Marga en Ditta bedacht hadden.
Er volgde – eerst in kleine groepjes en later plenair – een geanimeerde discussie, waaruit duidelijk te merken was dat dit onderwerp leeft en dat we er nog lang niet over uitgepraat zijn.