Verslag van het HB-Café in Delft op 13-03-2015 over Sensomotorische training en hoogbegaafdheid. 

Ik denk dus ik beweeg!
Sensomotorische training en hoogbegaafdheid

Joost Magermans komt vanavond langs in het Zusterhuis om met een publiek van hoogbegaafde volwassenen te spreken over sensomotorische training en wat het kan betekenen voor hoogbegaafden. De insteekvraag van vanavond is: “Kan sensomotorische training hoogbegaafden helpen? Joost vertelt dat hij bij een onderzoekje naar wat hoogbegaafdheid precies is, ontdekt dat er heel veel dingen aan worden opgehangen, of als bijkomend verschijnsel genoemd. Hij stelt de vraag hoe terecht dat allemaal is. Hoogbegaafdheid wordt niet beschouwd als een afwijking of stoornis, ook niet door het aanwezige publiek. (Overigens merkt iemand op dat het wel ‘storend’ kan zijn.) Er kan dus ook geen sprake zijn van comorbiditeit. Er wordt van ‘comorbiditeit’ gesproken als aandoeningen in combinatie met elkaar voorkomen. Joost stelt dat je echter niet kunt spreken van comorbiditeit van hoogbegaafdheid met stoornissen (zoals ADHD, dyslexie en dergelijke), omdat hoogbegaafdheid natuurlijk geen stoornis is.

Onder sensomotoriek verstaan we het opdoen van prikkels door middel van onze sensoren: zintuigen zoals de oren en ogen, maar ook de tastzin en het evenwicht. De motoriek is het vermogen om te kunnen bewegen zoals lopen, springen, grijpen etc. Sensomotoriek koppelt deze begrippen. Doel van sensomotorische training is om de neuroplasticiteit te verhogen door de links-rechts-verbinding in de hersenen te optimaliseren. Als gevolg hiervan kan ook verbetering van bv. concentratie optreden. De geest heeft de regie over het lijf. Dat emoties daar een grote rol is spelen is duidelijk, als je gelukkig bent beweeg je makkelijk en kom je gemakkelijker in beweging.

Hoe ieders bewegingspatroon en beleving zich ontwikkelt, wordt bepaald door vele factoren: cultuur, hoe je leert, hoe je bent opgevoed, hoe je met pijn omgaat, met je aanpssingsvermogen. Dat dat voor iedereen anders is, blijkt uit de reacties uit het publiek. Waar de een heel creatief wordt van hardlopen, blijkt dat voor een ander weer heel anders te werken.

De hersenontwikkeling bij hoogbegaafden verloopt iets anders dan gebruikelijk. In eerste instantie is de prefrontale cortex (het denk- en aansturingsdeel) relatief dun, later juist dikker. In zijn verhaal komt niet naar voren dat dat voorspelbare of gebruikelijke gevolgen heeft voor het verdere neurologisch functioneren van hoogbegaafden. Vanuit het publiek is wel inbreng die gaat over denksnelheid en ‘teveel denken’, vele aspecten die zich opdringen, het ervaren van loskoppeling van hoofd en lijf.

De avond wordt gelardeerd met verschillende oefeningen zodat de mensen ook zelf kunnen ervaren wat beweging met je lichaamsgevoel en je denken doet. Joost vertelt dat een andere manier van bewegen (bijvoorbeeld door dat in het water te doen) ook een ander taalgebruik voortbrengt. Veel van de oefeningen behelzen een bepaalde opdracht met de linkerkant van je lijf en tegelijkertijd een andere voor je rechterkant. Door de oefeningen met de ogen dicht uit te laten voeren ontstaat weer een extra dimensie.

Als er iets duidelijk wordt deze avond is het dat er een hoge diversiteit bestaat tussen mensen in behoefte en uitwerking van bewegen en combinatie met denken en dat het neuroplastisch functioneren nog veel geheimen kent en vaak anders blijkt te functioneren dat we denken of aannemen.

Voor meer informatie en/of contact met Joost Magermans: http://www.fysiovoorne.nl/
Napraten over deze avond kan op het HB-forum, in dit topic.
Verslag Hilde Cromjongh www.kolibrie-talentcoaching.nl